كودك من

پسرم.امير علي ام  و در پس آن در 28 تير ماه 1000روزگي امير حسينم   زمان چون غنيمتي در دستانمان ولي چون ماهي لغزان و گردان با آهنگي آرام و ريتمي تند ، با پيچ و تابي كه چون گرداب ،عمرمان را به بالا برده و به اطراف پراكنده ميكند....چه با شتاب  مانند خواب و رويايي كودكانه ،صداي كودكي كه در باد ميخندد و صدايش در گوشم ميپيچد ، صداي گريه ي او كه از من آبنباتي را تقاضا ميكند...صدايش كه مادر خطابم ميكند را ميشنوم و ناگاه از آن دور ميشوم و وقتي چشمانم را ميگشايم ميبينم كه رويايي بيش نبوده...فصل كودكي را در بيداري ميجويم اما دريغ از اين عمر رفته... 2000روز از خوابهايم ميگذرد ،روزهايي كه با غم و شادي عجين گشته...روزه...

مهد امير علي در فروردين به روايت تصوير + چند عكس ديگه           اين جا مربوط به شمس العماره است كه يه شب با همكار بابايي رفيم شام اونجا                         ...

سلام گل پسراي مامان . ديروز عصر باهم رفيم سالن و قرار شد برگشتنا با هم بريم پارك.خيلي وقتا فكر ميكنم بهتون ظلم ميكنم و براتون وقت نميزارم ...دلم ميخواد بيشتر از كودكيتون لذت ببرم.دوست دارم با هم بريم تو پارك و قدم بزنيم و شما دو تا ،رو چمنا بدويين و بازي كنين...دوست دارم شادي اين لحظات ناب كودكي رو باهاتون شريك بشم اما هميشه فرصت كمه و گرفتاري زياد...خلاصه كه ديروز رفتيم يه ساعتي باهم تو پارك و قدم زديم و كيك و آبميوه خورديم و تاب و سرسره سوار شدين... ديروز هوا عالي بود و پارك هم حسابي شلوغ بود .ان شاا... روزهاي آتي بتونم براي با هم بودنمون از اين برنامه ها داشته باشيم ...دوستون دارم بي نهايت خدايا اين شادياي كوچيك رو از ما نگير ...